Οι ψυχολογικοί παράγοντες δεν θεωρούνται κατά κανόνα παθογενετικοί, ωστόσο μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά στην πυροδότηση...
των συμπτωμάτων συχνοουρίας και στις εναλλαγές της έντασής τους.
Το χρόνιο άγχος σε σχέση με ένα σημαντικό στρεσογόνο γεγονός πριν την έναρξη των συμπτωμάτων είναι συχνά υπεύθυνο.
Η σωματοποίηση ως τρόπος έκφρασης και διαχείρισης των άγχους επίσης είναι ένας μηχανισμός που επιτρέπει στην εκδήλωση των συμπτωμάτων.
Η ασυνήθιστα αυξημένη επίγνωση της λειτουργίας του ουροποιητικού συστήματος στα άτομα που έχουν ψυχογενή συχνουρία είναι χαρακτηριστική. Το στρες αυξάνει την αντιληπτικότητα αυτήν, η οποία με την σειρά της οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές στην λειτουργία της ουροδόχου κύστης.
Συνήθως η κύστη δεν είναι γεμάτη αλλά ωστόσο το άτομο την νιώθει γεμάτη.
Στην συνέχεια το άτομο αναπτύσσει μία σειρά μη-προσαρμοστικών σκέψεων και συμπεριφορών προκειμένου να διαχειριστεί το πρόβλημα, όπως είναι οι καταστροφικές σκέψεις και ερμηνείες αναφορικά με τα συμπτώματά του, όπως «θα γίνω ρεζίλι», «δεν έχω τον έλεγχο του εαυτού μου», «είμαι αδύναμη», «αν δεν είμαι κοντά σε τουαλέτα δεν θα το αντέξω».
Οι συστηματικές αποφυγές σε μέρη στα οποία φοβάται ότι θα παρουσιάσει μία ανεξέλεγκτη ανάγκη για ούρηση είναι χαρακτηριστικές. Κυριαρχεί ένα μόνιμο προσδοκητικό άγχος ότι «κάτι απειλητικό θα συμβεί». Η θλίψη, η συρρίκνωση της ποιότητας της ζωής, η ντροπή και η χαμηλή αυτοεκτίμηση καραδοκούν.
Αφού πρώτα αποκλείσετε το οργανικό υπόστρωμα, μπορείτε να απευθυνθείτε σε έναν ψυχολόγο για να εντοπίσετε τις ρίζες του προβλήματος και να διαχειριστείτε αποτελεσματικότερα το άγχος που μοιάζει να το συντηρεί.
Via
Το χρόνιο άγχος σε σχέση με ένα σημαντικό στρεσογόνο γεγονός πριν την έναρξη των συμπτωμάτων είναι συχνά υπεύθυνο.
Η σωματοποίηση ως τρόπος έκφρασης και διαχείρισης των άγχους επίσης είναι ένας μηχανισμός που επιτρέπει στην εκδήλωση των συμπτωμάτων.
Η ασυνήθιστα αυξημένη επίγνωση της λειτουργίας του ουροποιητικού συστήματος στα άτομα που έχουν ψυχογενή συχνουρία είναι χαρακτηριστική. Το στρες αυξάνει την αντιληπτικότητα αυτήν, η οποία με την σειρά της οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές στην λειτουργία της ουροδόχου κύστης.
Συνήθως η κύστη δεν είναι γεμάτη αλλά ωστόσο το άτομο την νιώθει γεμάτη.
Στην συνέχεια το άτομο αναπτύσσει μία σειρά μη-προσαρμοστικών σκέψεων και συμπεριφορών προκειμένου να διαχειριστεί το πρόβλημα, όπως είναι οι καταστροφικές σκέψεις και ερμηνείες αναφορικά με τα συμπτώματά του, όπως «θα γίνω ρεζίλι», «δεν έχω τον έλεγχο του εαυτού μου», «είμαι αδύναμη», «αν δεν είμαι κοντά σε τουαλέτα δεν θα το αντέξω».
Οι συστηματικές αποφυγές σε μέρη στα οποία φοβάται ότι θα παρουσιάσει μία ανεξέλεγκτη ανάγκη για ούρηση είναι χαρακτηριστικές. Κυριαρχεί ένα μόνιμο προσδοκητικό άγχος ότι «κάτι απειλητικό θα συμβεί». Η θλίψη, η συρρίκνωση της ποιότητας της ζωής, η ντροπή και η χαμηλή αυτοεκτίμηση καραδοκούν.
Αφού πρώτα αποκλείσετε το οργανικό υπόστρωμα, μπορείτε να απευθυνθείτε σε έναν ψυχολόγο για να εντοπίσετε τις ρίζες του προβλήματος και να διαχειριστείτε αποτελεσματικότερα το άγχος που μοιάζει να το συντηρεί.
Via
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου