Ίσια πλάτη, ευθύ βλέμμα, δυνατή και όχι ιδρωμένη χειραψία, αυτά μας μάθαιναν τόσο καιρό τα εγχειρίδια για το πώς θα κερδίσουμε τις...
εντυπώσεις (και τη δουλειά) σε μία συνέντευξη.
Ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα, από μία τέτοια συνέντευξη βγαίνουμε χαμένοι κυρίως απ’ όσα κάνουμε, λιγότερο απ’ όσα λέμε και αποκλειστικά στα πρώτα 5 λεπτά της συνάντησης με τον υποψήφιο εργοδότη μας.
5 λεπτά; Χμ, μπορεί και λιγότερο, αφού βάσει της έρευνας του CareerBuilder, όταν αναζητούμε δουλειά, κρινόμαστε σε λιγότερο από 4,5 λεπτά, όχι βάσει της σκληρής προετοιμασίας, του βιογραφικού και των πτυχίων, αλλά των όσων ενδεχομένως εκπέμπουμε και δεν το καταλαβαίνουμε.
1) Στα «λευκά ψέματα»: Ένα 69% των υποψήφιων για μια δουλειά έδωσε την εντύπωση ότι ψευδόταν για κάποιο χάρισμα ή κάποια αδυναμία του. Η υπερβολή σε όποια τις δύο περιπτώσεις, η οποία αποτυπώνεται στον τόνο της φωνής και στο βλέμμα περνάει το μήνυμα ότι ή κάτι σοβαρότερο κρύβουμε ή κάτι «παραφουσκώνουμε», χωρίς να μπορούμε να το υποστηρίξουμε. 2) Κινητό, όρκοι και... selfies: Σε ένα 68% εργοδοτών έτυχε να έχουν να αντιμετωπίσουν υποψήφιο που απαντούσε στις κλήσεις στο κινητό του, ήταν λίγος αυθάδης σε κρίσιμες ερωτήσεις ή ορκιζόταν σε Θεούς και δαίμονες για την τάδε ικανότητα του. Α, και έβγαζε και καμιά selfie. (Μα, τι στο καλό;). Τελοσπάντων, η ειρωνεία, (έστω και η φίνα), η αλαζονεία και ο ναρκισσισμός δεν βοηθούν σε μια συνέντευξη... 3) Φοράμε το λάθος ρούχο: Ούτε με σχολική ποδιά, ούτε με τις σαγιονάρες. Ούτε τις φόρμες, ούτε με ταγέρ και 12ποντα. Δυστυχώς, όσο καλά παιδιά κι αν είμαστε, όσο οργανωτικοί και έμπειροι και «μέσα» στο αντικείμενο, στο πρώτο ραντεβού με τον εργοδότη δεν θα εκτιμηθεί η μίνι φούστα. Για το εργασιακό αντικείμενο, τουλάχιστον. Και όχι δεν κρινόμαστε από το ρούχο. Κρινόμαστε από το αν «ζυγίζουμε» σωστά την περίσταση. 4) Γλώσσα του σώματος – αυτό το «καρφί»: Εμείς λέμε «ναι», το σώμα μας λέει «όχι». Δεν είναι μόνο το άγχος. Είναι η ειλικρινής αντίδραση, η φυσική τάση του κομματιού μας που ξέρει ποια είναι η αλήθεια για το τι πραγματικά θα κάναμε, αν έπρεπε να θυσιάζουμε Σαββατοκύριακα, γιορτές ή κάποιες αργίες του χρόνου.
Βασικά, τίποτα απ' όσα προκύπτουν από την έρευνα δεν αδικεί την απόφαση του εργοδότη να μη μας προσλάβει. Αλλά, σύμφωνα με τη lifo, την ώρα που βρίσκεται κάποιος στην καρέκλα ακριβώς απέναντι του, και θα υπερβάλλει (λίγο), και θα του βγει και λίγη αυτοπεποίθηση παραπάνω, ε, μπορεί να διαλέξει και το λάθος ρούχο. Λίγη επιείκεια, δεν βλάπτει. Πηγή
Via
εντυπώσεις (και τη δουλειά) σε μία συνέντευξη.
Ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα, από μία τέτοια συνέντευξη βγαίνουμε χαμένοι κυρίως απ’ όσα κάνουμε, λιγότερο απ’ όσα λέμε και αποκλειστικά στα πρώτα 5 λεπτά της συνάντησης με τον υποψήφιο εργοδότη μας.
5 λεπτά; Χμ, μπορεί και λιγότερο, αφού βάσει της έρευνας του CareerBuilder, όταν αναζητούμε δουλειά, κρινόμαστε σε λιγότερο από 4,5 λεπτά, όχι βάσει της σκληρής προετοιμασίας, του βιογραφικού και των πτυχίων, αλλά των όσων ενδεχομένως εκπέμπουμε και δεν το καταλαβαίνουμε.
1) Στα «λευκά ψέματα»: Ένα 69% των υποψήφιων για μια δουλειά έδωσε την εντύπωση ότι ψευδόταν για κάποιο χάρισμα ή κάποια αδυναμία του. Η υπερβολή σε όποια τις δύο περιπτώσεις, η οποία αποτυπώνεται στον τόνο της φωνής και στο βλέμμα περνάει το μήνυμα ότι ή κάτι σοβαρότερο κρύβουμε ή κάτι «παραφουσκώνουμε», χωρίς να μπορούμε να το υποστηρίξουμε. 2) Κινητό, όρκοι και... selfies: Σε ένα 68% εργοδοτών έτυχε να έχουν να αντιμετωπίσουν υποψήφιο που απαντούσε στις κλήσεις στο κινητό του, ήταν λίγος αυθάδης σε κρίσιμες ερωτήσεις ή ορκιζόταν σε Θεούς και δαίμονες για την τάδε ικανότητα του. Α, και έβγαζε και καμιά selfie. (Μα, τι στο καλό;). Τελοσπάντων, η ειρωνεία, (έστω και η φίνα), η αλαζονεία και ο ναρκισσισμός δεν βοηθούν σε μια συνέντευξη... 3) Φοράμε το λάθος ρούχο: Ούτε με σχολική ποδιά, ούτε με τις σαγιονάρες. Ούτε τις φόρμες, ούτε με ταγέρ και 12ποντα. Δυστυχώς, όσο καλά παιδιά κι αν είμαστε, όσο οργανωτικοί και έμπειροι και «μέσα» στο αντικείμενο, στο πρώτο ραντεβού με τον εργοδότη δεν θα εκτιμηθεί η μίνι φούστα. Για το εργασιακό αντικείμενο, τουλάχιστον. Και όχι δεν κρινόμαστε από το ρούχο. Κρινόμαστε από το αν «ζυγίζουμε» σωστά την περίσταση. 4) Γλώσσα του σώματος – αυτό το «καρφί»: Εμείς λέμε «ναι», το σώμα μας λέει «όχι». Δεν είναι μόνο το άγχος. Είναι η ειλικρινής αντίδραση, η φυσική τάση του κομματιού μας που ξέρει ποια είναι η αλήθεια για το τι πραγματικά θα κάναμε, αν έπρεπε να θυσιάζουμε Σαββατοκύριακα, γιορτές ή κάποιες αργίες του χρόνου.
Βασικά, τίποτα απ' όσα προκύπτουν από την έρευνα δεν αδικεί την απόφαση του εργοδότη να μη μας προσλάβει. Αλλά, σύμφωνα με τη lifo, την ώρα που βρίσκεται κάποιος στην καρέκλα ακριβώς απέναντι του, και θα υπερβάλλει (λίγο), και θα του βγει και λίγη αυτοπεποίθηση παραπάνω, ε, μπορεί να διαλέξει και το λάθος ρούχο. Λίγη επιείκεια, δεν βλάπτει. Πηγή
Via
agoraomorfias.blogspot.gr
...Πώς κερδίζω χρήματα από το internet ; Πώς βγάζω λεφτά από το σπίτι ; Που θα θα βρω δουλειά χωρίς κεφάλαια ; Έχω δουλειά αλλά δεν μου φτάνει ο μισθός και τι να κάνω για να ενισχύσω το εισόδημά μου ; Που να βρω δουλειά με τέτοια κρίση τώρα που είμαι άνεργος ;
Για να μάθεις τις απαντήσεις πάτησε τώρα ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου